3:00 μ.μ.
Anonymous
Όλα τα παράπονά μας για τις παραλίες της Αττικής τον Μάιο ακυρώνονται. Η απόσταση των 60 χιλιομέτρων που τον Αύγουστο καλύπτουμε σε τρεις ώρες είναι τώρα κάτι λιγότερο από μία, η πολυκοσμία που μας αναγκάζει να ξυπνάμε χάραμα για να προλάβουμε μια θέση στον ήλιο απλώς δεν υφίσταται, και τα νερά δεν είναι –ακόμα– αμφιβόλου ποιότητας, αλλά κρυστάλλινα κι ανέγγιχτα.
Εντάξει, η θερμοκρασία τους μπορεί να είναι ακόμη λίγο αποθαρρυντική, αλλά με μια βαθιά ανάσα όλα λύνονται.
Ξεθάβουμε, λοιπόν, το μαγιό από τα βάθη της ντουλάπας, και πάμε να ανακαλύψουμε την διακριτική γοητεία της αττικής ακτογραμμής, όσο ακόμη αυτή υφίσταται.
Λεγραινά: Είναι σαφώς η μεγαλύτερη, ίσως και η ωραιότερη, παραλία της αττικής ακτογραμμής. Ξεχωρίζει για την ανοιχτόχρωμη, ψιλή άμμο, τα γαλανά νερά, την έκτασή της και τον κόσμο που… λάμπει διά της απουσίας του, ακόμη και κάποιες μέρες του Αυγούστου, πόσο μάλλον στα μέσα Μαΐου. Αυτό το τελευταίο ίσως να οφείλεται στην –μεγάλη, αν και όχι απαγορευτική– απόσταση που τη χωρίζει από την Αθήνα. Θα τη βρείτε λίγο μετά το 60ό χιλιόμετρο Αθηνών-Σουνίου, στα όρια του Δήμου Λαυρίου. Στην πρώτη βουτιά, θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι η απόσταση που διανύσατε άξιζε τον κόπο. Αν συμφωνείτε και στο ότι οι ξαπλώστρες/ ομπρέλες/ καντίνες σκοτώνουν την φυσική ομορφιά, μόλις βρήκατε τον παράδεισό σας.Χάρακας: Χρυσαφένια άμμος, καθαρά νερά, αρκετά μεγάλη έκταση και απουσία οποιασδήποτε «αξιοποίησης» θα χαλούσε το τοπίο. Ο Χάρακας είναι αρκετά απομακρυσμένος, αν και όχι τόσο όσο τα Λεγραινά, και η σύμβαση περισσότερη οδήγηση – καλύτερη παραλία τηρείται και εδώ στο έπακρο. Θα τον βρείτε στην κατεύθυνση προς Σούνιο, πλησιάζοντας τα όρια των Δήμων Λαυρίου και Κερατέας, και θα τον αναγνωρίσετε από την πινακίδα στο αριστερό σας χέρι που γράφει «παραδοσιακός οικισμός Χάρακα». Αφήνετε το αυτοκίνητο στο πλάτωμα που θα συναντήσετε ελάχιστα μέτρα παρακάτω, στα δεξιά του δρόμου, και διαλέγετε ένα σημείο χωρίς βραχάκια μέσα στο νερό για να βουτήξετε.
Μαύρο Λιθάρι: Δεν θα την προτείναμε τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε τα πλήθη κόσμου, οι ρακέτες και οι ξαπλώστρες την καθιστούν μάλλον ακατάλληλη, τόσο από άποψη καθαριότητας όσο και διασκέδασης. Τώρα, όμως, η αμμουδιά που της χάρισε την δημοτικότητά της βρίσκεται όλη στη διάθεσή σας, ενώ η βολική της απόσταση (39 χιλιόμετρα από την Αθήνα, λίγο μετά τη διασταύρωση των Καλυβίων επί της Αθηνών-Σουνίου) της δίνει έξτρα πόντους.
Θυμάρι: Είναι, στην πραγματικότητα, δύο παραλίες σε μία: ένας μικρός κολπίσκος στρωμένος με ψιλό βοτσαλάκι στα δεξιά του πλατώματος όπου θα αφήσετε το αυτοκίνητο, και μια μεγάλη αμμουδιά στα αριστερά του. Θα την βρείτε λίγο μετά τα ταβερνάκια στην Παλαιά Φώκαια, ελάχιστα μέτρα από την πινακίδα που αναγράφει «Θυμάρι». Τα νερά είναι πεντακάθαρα –τουλάχιστον για τα δεδομένα της Αττικής– αλλά τα βραχάκια μέσα στο νερό θέλουν προσοχή. Αν πεινάσετε, η καλύτερη από τις προαναφερθείσες ταβέρνες είναι η Γαλήνη, η πρώτη που συναντάτε στον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα. Δοκιμάστε φρέσκο καλαμάρι, θα μας θυμηθείτε.
Καβούρι: Αν μία παραλία της αττικής ακτογραμμής είναι συνδεδεμένη με το βραδινό μπάνιο, αυτή είναι το Καβούρι. Σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Αθήνας, μόλις 10 χιλιόμετρα, και χωρίς ούτε ένα βοτσαλάκι στο οποίο θα μπορούσατε να σκοντάψετε, και «οργάνωση» μόνο μπροστά στο Divani Palace. Τα νερά είναι καθαρά, ο κόσμος αυτήν την εποχή ελάχιστος και το τοπίο του πράσινου κολπίσκου που αγκαλιάζει την θάλασσα τουλάχιστον εξωτικό για αθηναϊκό σκηνικό.
Λιμανάκια: Δεν είναι ακριβώς «παραλία», είναι βασικά βράχια. Κάτω από αυτά τα βράχια όμως απλώνονται τα πιο βαθυγάλαζα νερά που θα συναντήσετε σε όλη την αττική ακτογραμμή –γι’ αυτό τα αγαπάει πολύς κόσμος. Τα Σαββατοκύριακα από τον Ιούνιο και μετά θα χρειαστεί να βάλετε ξυπνητήρι για να προλάβετε έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο ελεύθερο να απλώσετε την πετσέτα σας. Προς το παρόν, μπορείτε να απολαύσετε ανενόχλητοι την απόχρωση των νερών, και να φανείτε γενναίοι, βουτώντας με την μία, αφού δεν θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε πρώτα τη θερμοκρασία του νερού με τις άκρες των δαχτύλων σας.ΚΑΠΕ: Έγινε το απόλυτο hype πριν από τέσσερα χρόνια, όταν όλοι μιλούσαν για την «μυστική» παραλία της Αττικής –που, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγο έγινε η πιο γεμάτη παραλία της Αττικής. Αν έχετε μια ελπίδα να την βρείτε άδεια κάποια περίοδο, αυτή είναι τώρα. Αν δεν την έχετε εντοπίσει μέχρι στιγμής, θα την βρείτε κατηφορίζοντας τον χωματόδρομο μετά την πινακίδα που γράφει με μεγάλα ευκρινή γράμματα “Ιδιοκτησία ΚΑΠΕ”, στο δεξί σας χέρι οδηγώντας προς τα Λεγραινά. Στο τέλος του χωματόδρομου παρκάρετε και συνεχίζετε στην κατηφόρα με τα πόδια, έως ότου αρχίσουν τα σκαλοπάτια που σας οδηγούν στο μικρό, αμμουδερό κολπάκι με τα γαλάζια νερά.
Πόρτο Ράφτη: Τρεις παραλίες, τρεις προτάσεις για μαγιάτικες βουτιές: εξαιρετικά νερά στον Άγιο Σπυρίδωνα και την Αγία Μαρίνα, ρομαντζάδα και εξωτικό σκηνικό στην Ερωτοσπηλιά, χρυσαφένια άμμος και στις τρεις περιπτώσεις. Στην τελευταία, θα χρειαστεί να έρθετε νωρίς, διότι κοιτά προς την Ανατολή, με αποτέλεσμα να είναι σκιερή από το μεσημέρι και μετά. Αν πεινάσετε, οι γύρω ταβέρνες σερβίρουν νοστιμότατο ψάρι και άλλες θαλασσινές λιχουδιές, σε λογικές τιμές.
Κακιά Θάλασσα: Όταν δεν φυσάει Βοριάς, είναι μία από τις πιο καθαρές παραλίες της Αττικής. Είναι στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι έξω και άμμο μέσα στο νερό και διαθέτει μια σχετική οργάνωση με ξαπλώστρες, ομπρέλες και κούνιες για τα πιτσιρίκια σας –δεν θα πληρώσετε όμως εισιτήριο για να μπείτε, ούτε θα υποχρεωθείτε να νοικιάσετε ξαπλώστρα αν δεν θέλετε. Απέχει 52 χιλιόμετρα, ή μία περίπου ώρα οδήγησης, από το κέντρο της Αθήνας.
Ψάθα: Οι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ της αφιερώνουν τα καλοκαιρινά weekends τους, κι αυτό λέει πολλά για την ομορφιά της παραλίας και το feeling διακοπών που εγγυάται. Είναι μια από τις πλέον μακρινές –ίσως εδώ να οφείλεται και το προαναφερθέν feeling– καθώς απέχει 66 περίπου χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Είναι, όμως, και μια από τις καλύτερες: είναι βοτσαλωτή, μέσα κι έξω από το νερό, διαθέτει κρυστάλλινα νερά και μερικά εξαιρετικά ταβερνάκια και ουζερί να την περιτριγυρίζουν.
Πηγή: in2life.gr
